Była ona powszechnie stosowana na całym świecie w tym samym czasie, co nekromancja. Przewidywanie przyszłości na podstawie interpretacji snów, czyli onejromancja, to jeszcze jedna z powszechnie stosowanych praktyk, która także wspomniana jest w Biblii i wielu innych świętych księgach niemalże każdej z naszych pradawnych religii i kultur. Niekiedy osoba śniąca, przed zaśnięciem, udawała się do jakiegoś szczególnego miejsca i zażywała odpowiednich środków halucynogennych, aby wywołać u siebie sen, który mógł być następnie odczytany wyłącznie przez kapłana. W Biblii zdolność interpretowania snów posiadał wybraniec Boga – Świetlisty, który był albo osobą z pewnych względów wyjątkową, albo kapłanem. Krystalomancja jest praktyką okultystyczną polegającą na przepowiadaniu przyszłości przy pomocy kryształowej kuli, albo inaczej świetlistej kuli, czy też zwierciadła, albo, w dokładniejszym, starszym ujęciu, świetlistego kamienia. Wyłącznie kapłan, a w ostatnim czasie jasnowidz, mógł odczytać otrzymaną wiadomość. Korzenie tej sztuki sięgają czasów starożytnego Egiptu, a nawet jeszcze odleglejszych. Cyganie, których anglojęzyczna nazwa brzmi „Gypsies” i pochodzi od angielskiego „Egyptians”, czyli Egipcjanie, do dziś posługują się kryształową kulą. Zgodnie z tradycją hebrajską Adam otrzymał swą mądrość od świetlistego kamienia, a Nostradamus posługiwał się w swych praktykach naczyniem napełnionym wodą, co zresztą czynił także Zeus.