W demonologii słowiańskiej zmarli samobójcy lub czarownicy obdarzeni dwiema duszami, którzy po śmierci wstają z grobu w postaci własnej lub zwierzęcej i wędrują po świecie. Niepokoją ludzi, nawiedzają swoje domy i duszą domowników, czerpiąc siły życiowe z krwi wysysanej ludziom. Dla unieszkodliwienia u. należało przebić mu serce osinowym kołkiem, głowę odciąć i ułożyć ją między […]

Ważna bogini etruska. Wraz z Tinem i Menrvą tworzyła główną triadę panteonu etruskiego. Była opiekunką władzy królewskiej. Z licznych inskrypcji wynika, iż czczono ją w wielu miastach: Volaterrae, Cortonie, Placencji, Peruzji, Pyrgi i Kapui. W Veii była patronką polis i jej głównym bóstwem. Miała tam świątynię U. Królowej z drewnianym posągiem bogini. Po zburzeniu Veii, […]

Termin ogólny określający shintoistyczne bóstwa morza i zarazem bóstwa opiekuńcze żeglarzy. Wg Kojiki, potrójne bóstwo morskie Watatsumi („Duch Wyzwalający Ożywienie Zakątków, Gdzie Woda Tryska”) powstało podczas ablucji – Izanagiego po jego powrocie z Yomotsukuni (lub Yominokuni – „Krainy Zmarłych”). Z kultem boga morza i oceanów Watatsumim związany jest mit o synach Ninigiego – starszym, zwanym […]

W mit. Germanów pn. bóg-wojownik, najlepszy łucznik i narciarz, syn Sif z nieznanego ojca. Niektóre cechy upodabniają go do Tyra; istniał zwyczaj składania uroczystej przysięgi na pierścień U. Podczas przedłużającej się nieobecności Odyna przejął władzę po najwyższym bogu i poślubił Frigg. Wzywano go podczas pojedynków. ULLIKUMMI (huryc. Ulłikumme – „Niszczyciel Kummi” – świętego miasta Teszuba) – […]