Udowodniwszy zatem, jak sądzę, w dostatecznym stopniu obecność kultu węża na całym świecie oraz potwierdziwszy w zasadzie to, do czego doszli już naukowcy ery wiktoriańskiej i czego nie udało im się w pełni przekazać z powodu chrześcijańskiego lęku, przeanalizowałem następnie poszczególne formy owego kultu, ponieważ to właśnie te różne przejawy oddawania czci wężowi zapoczątkowały potem kult węża u wolnomularzy, asasynów, różokrzyżowców, templariuszy i wielu innych. W każdym ze wspomnianych przypadków wąż niezmiennie symbolizował mądrość, energię i nieśmiertelność. Aspekt mądrości i energii w symbolice węża możemy wyjaśnić już odwołując się w tym celu do procesu „rozbudzania zwiniętego węża”, czyli kundalini, lecz nadal brak nam pełnego wyjaśnienia aspektu nieśmiertelności. Aby uzyskać wytłumaczenie tego problemu, zmuszony byłem odwołać się do nauki i to właśnie w tym miejscu wszystko się zaczęło, to tu właśnie odnalazłem eliksir życia, ukrywany od pokoleń w tajnych związkach i w ezoterycznym języku alchemików.