Jeśli tak, to obie wyżej wspomniane teorie na temat Świętego Graala stają się bezpodstawne, ponieważ nie mógł wówczas istnieć kielich używany przez Chrystusa podczas Ostatniej Wieczerzy ani też naczynie, które napełniono jego krwią. Nie mogą również istnieć „potomkowie” Chrystusa, dający początek merowińskiej linii genealogicznej. Nie ma w ogóle żadnych potomków, a Chrystus jest w istocie starożytnym, archetypowym, wężowym bóstwem, podobnie jak św. Jan, Horus, Asklepios i tysiąc innych bóstw. Aby obalić teorię linii potomków Chrystusa, musimy również poświęcić nieco uwagi nonsensowi związanemu z niesławnym Zakonem Syjonu. Tym, którzy nie słyszeli wcześniej o owym zakonie, wyjaśnię, iż został on zwyczajnie powołany do życia przez oszusta imieniem Pierre Plantard miał być kontynuacją rzekomej tajnej organizacji, zajmującej się podobno ochroną linii potomków Chrystusa. W rzeczy samej udało mi się nawet dotrzeć do jego wczesnych „biuletynów”, które okazały się niczym więcej niż pewnym rodzajem „lokalnej gazetki”.