Jeszcze zanim wpadłem na pomysł napisania książki o Graalu, eliksirze życia i kamieniu filozoficznym, opublikowałem książkę pod tytułem The Shining Ones i zakończyłem właśnie jej obszerną kampanię reklamową w radio. Byłem wówczas na etapie poszukiwań czegoś, o czym mógłbym napisać następną książkę. Którejś nocy leżałem w łóżku, czytając jakąś zatęchłą książkę poświęconą alchemii. Była mniej więcej pierwsza w nocy, piłem filiżankę herbaty i nagle moja żona, która pogrążona była w lekturze swych czasopism medycznych, powiedziała coś o jadzie węża i limfocytach T. Nie zrozumiałem z tego ani słowa, więc poprosiłem ją, aby wyjaśniła mi, w czym rzecz. Wytłumaczyła mi wówczas, że naukowcy odkryli, iż pewne składniki jadu węża potęgują produkcję limfocytów T, które, jak powiedziała, wspomagają funkcjonowanie naszego systemu odpornościowego, utrzymując nas tym samym przy życiu. Otrzymawszy to wyjaśnienie, umysł mój natychmiast podryfował w innym kierunku, ponieważ już wówczas, nawet na tym etapie, posiadałem dużą wiedzę na temat węży i smoków oraz ich symboliki w legendach o Królu Arturze i innych opowieściach. Natychmiast wiedziałem, że doznałem „oświecenia” w kwestii, iż był to materialny przejaw symbolicznej nieśmiertelności węża. Był to początek dwuletnich badań poświęconych wężowi oraz powiązanej z nim mitologii, a teraz również nauce.