W języku angielskim „geomancy” jest starożytną sztuką wróżbiarstwa, polegającą na odczytywaniu informacji zawartej w ziemi. Słowo to pochodzi od greckiego imienia Matki-Ziemi zwanej Gają albo Ge, oraz członu mancy lub magos, który znaczy wiedza. Starożytni pisarze posługujący się greką, łaciną oraz językiem arabskim mówią w swych dziełach o geomancji. Podobnie jak inne wyżej wspomniane techniki wróżbiarskie, geomancja stosowana była na całym świecie, a wzmianki o niej odnaleźć można również w Biblii, w pewnych niezwykłych jej miejscach, o czym przekonamy się w kolejnych rozdziałach tej książki. Skala czasowa rozpowszechnienia się geomancji na świecie pozostaje nadal sprawą dyskusyjną. Nie ulega jednak wątpliwości, iż była ona powszechnie stosowana, a zajmowanie się nią wskazuje na obecność powiązań pomiędzy różnego rodzaju wierzeniami w boginię Matkę, które sięgają aż do chrześcijaństwa, świadcząc jednocześnie o przetrwaniu starożytnych tradycji.