w mit. inkaskiej (yauyańskiej) bóg góry o tej samej nazwie. Wierzono, że ma wielki członek, stąd mężczyźni zwracali się do niego z prośbą, aby powiększył także ich członki. R. zaspokoił wymagającą Chaupinam- kę, która dotąd nie była zadowolona z żadnego ze swoich seksualnych partnerów, dlatego zamieszkała z nim w miejscowości Mama, zamieniając się w kamień. RUDRA (sanskr. Rudra) – indyjski bóg okresu wedyjskiego, przywódca – Marutów, bóstw burzy, w późniejszym okresie stał się bogiem Siwą. Imię pochodzi od rdzenia rud – „płakać”: mit głosi, że boskie dziecko płakało, chcąc otrzymać imię od swego ojca, Pradżapatiego, i wtedy on nazwał je w ten sposób. RUHA dQUDSZA (mand. „Duch Święty”) – w mandeizmie demon rodzaju żeńskiego, utożsamiony z planetą Wenus, matka planet, uchodzących za demony. RUNDA, Uruwanda – w mit. luwijskiej bóg opiekuńczy, którego świętym zwierzęciem był jeleń. Ponieważ R. wyposażony jest w oręż, przypuszcza się, że pełnił także funkcje boga-wojownika. RUSAŁKI (od łac. rosalia – „święto róż”) – wschodniosłowiańskie żeńskie demony leśne, polne lub przybrzeżne. R., zwane też rusaw- kami, mawkami, majkami, to piękne, dorodne dziewczęta o czarnych oczach i czarnych włosach splecionych w warkocze. Mieszkają w zielonym życie i konopiach (por. południce), w niebie, skąd zstępują z chmur, kiedy żyto się kłosi, lub nad brzegami wód (por. boginki). Napadają młodych przechodniów i załaskotują na śmierć (stąd jedna z ich nazw – łoskotuchy lub kazytki). Potem piją ich krew. Czasami tańczą w kręgach, a tego, kto się w krąg dostanie, nie wypuszczają już. Przebywają w rzekach, jeziorach i studniach, lubią śpiew i taniec, więc wychodzą z wody, pląsają na brzegu i topią kąpiących się młodzieńców. Nad ranem skrapiają rosą rośliny. Wtedy tańczą na polanach z latawcami czy strachalami, także piorą bieliznę w rzekach, tłukąc ją piersiami zamiast kijanek.