W mit. perskiej ptak nieśmiertelności. Siedzi na drzewie życia i strząsa do wody nasiona. Stworzony jako pierwszy spośród ptaków, lecz „nie dla tego świata”, wcielenie wiedzy nadprzyrodzonej. Wychował w swoim gnieździe porzuconego przez ojca i skazanego na śmierć – Zała. SIN (bab., od staroakad. Suen, a to od sumer. Zuen) – babiloński bóg Księżyca, utożsamiony z sumeryjskim bogiem Nanną. Był synem Enlila i Ninlil, a ojcem boga Słońca – Szamasza i – Isztar, bogini planety Wenus. Symbolizował go róg księżyca i liczba 30. Ośrodkami jego kultu były miasta Ur i Charran. W mieście Aszur miał świątynię wspólną z swoim synem Szamaszem.
SITA (sanskr. Sita – „Bruzda Ziemi”) – małżonka królewicza Ramy, będącego wcieleniem indyjskiego boga Wisznu. Wyłoniła się z ziemi, kiedy jej ojciec, król i mędrzec Dżanaka, zaorywał rytualnie pole. Porwana przez demona – Rawanę na Cejlon. Po jej uwolnieniu Rama nie uwierzył, że dochowała mu wierności. Powróciła do ziemi, z której wzięła swój początek. W jej postaci zaznaczają się cechy wielu bogiń agrarnych znanych w innych kręgach kulturowych.