W mit. inkaskiej kategoria istot demonicznych, pierwotnie rodzaj duchów, zarówno dobrych, jak i złych, które po konkwiście zostały przez misjonarzy zaliczone do istot diabelskich. Stąd np. współcześni Indianie boliwijscy znad jeziora Titicaca wierzą, że s. przebiega kraj podczas gradobicia i kradnie plony (jeśli zostały przez grad zniszczone) wraz z legionem „innych diabłów”. SUREGETHES (track. „Bohaterski Cios” lub „Zabójca Bohaterów”) – w mit. trackiej przypuszczalnie bóg wojny. SURJA (sanskr. Siirya) – indyjski bóg Słońca identyfikowany nieraz z -+ Puszanem, ojciec Aświnów, a także boski przodek rasy słonecznej. Legenda mówi, że podzielił swą świetlistość na 8 części, z których wykonany został oręż bogów. Sam walczy za pomocą  niezrównanego światła. Promienność S. była tak wielka, że jego żona Sandżnia dała mu jako służebnicę cień. Jego właściwą postacią jest karzeł o ciele podobnym do płonącej miedzi. Rydwan S. ciągnie 7 koni. Jego imionami są m.in: najczęściej Wiwaswat – „Błyszczący” Sawitar – „Sprawca”, inne to Król Konstelacji, Oko Świata, Świadek Czynów, Posiadacz Tysiąca Promieni, Czyniący Światło itd. SURT (sisl. Surtr – „Czarny”) – w mit. Germanów pn. przywódca – olbrzymów z Muspellsheimu, krainy ognia lokalizowanej na pd. Gdy nadejdzie koniec świata, przybędzie z błyszczącym mieczem, zabije – Freya i spali świat.