W mit. greckiej bóstwa morskie, pół kobiety i pół ptaki. Miały być córkami boga rzeki Acheloosa i – muzy Melpomeny (lub Terpsychory). W Odysei były 2, a w źródłach późniejszych są 3 lub 4. Mieszkały na jednej z wysp Morza Śródziemnego. Swoim śpiewem przyciągały przepływających obok żeglarzy, powodując w ten sposób zatopienie statków na podwodnych skałach, a rozbitków pożerały.
SZAHRIWAR zob. Chszatra Wairja. SZAMASZ (bab. „Słońce”) – babiloński bóg słońca, utożsamiony z sumeryjskim Utu. Tak jak on, był opiekunem prawa i sprawiedliwości. Stąd na steli Hammurabiego wyobrażony jest, gdy przekazuje królowi zbiór praw. Wraz z Adadem był opiekunem wyroczni. Ojcem Sz. był bóg Księżyca Sin, siostrą Isztar, a żoną – bogini Aja (sumer. Szinirda). Emblematem Sz. była tarcza słoneczna, a świętą liczbą 20. Na pieczęciach cylindrycznych przedstawiano go jako człowieka wstępującego na górę, czasem między dwoma górami. Jako miejsca kultu Sz. prolog Kodeksu Hammurabiego wylicza miasta Sippar (sumer. Zimbir) i Larsę. W Sippar była świątynia Ebabbar, gdzie prawdopodobnie umieszczono pierwszą stelę praw Hammurabiego. W Aszur miał Sz. świątynię wspólną ze swoim ojcem, Sinem.