U Jorubów (Afryka) bóstwo ospy, przedstawiane bądź jako mężczyzna, bądź kobieta. Syn Szango, zwany „Władcą Ziemi” i Olode – „Panem Otwartej Przestrzeni”. Sprowadza na ludzi epidemie wietrznej ospy, strzelając ze swego łuku. Nie znosi żalu za swymi ofiarami i chętnie razi żałobników. Przedstawiany w postaci starszego kulawego mężczyzny, podpierającego się kijem. Kiedyś postanowił przyłączyć się do tańczących bogów. Oni jednak szydzili z niego, kiedy się potknął. Od tego dnia nie utrzymuje z innymi orisza żadnych kontaktów. Mieszka samotnie na pustkowiach. S. miał pierwotnie być najeźdźcą, wojownikiem, który nawiedził kraj Jorubów, podbijając go od pn. zach. Ma to odpowiadać kierunkowi rozprzestrzeniania się zarazy. SZARA – sumeryjski bóg, opiekun miasta-państwa Ummy. Niekiedy wymieniany jest jako syn bogini Inany. Wg mitu o zejściu Inany do świata podziemnego, Sz. wraz z Latarakiem, bogiem Badtibiry, uniknęli wydania ich demonom galla tylko dzięki temu, że ukorzyli się przed przechodzącą przez te miasta boginią. W babilońskim micie
o ptaku Anzu bogowie obarczają Sz. zadaniem odzyskania tablic przeznaczenia ukradzionych przez tegoż ptaka Enlilowi, jednakże Sz. walki nie podejmuje. Świątynię dla Sz. w mieście Umma wzniósł król III dynastii Ur, Szuszin (ok. 2037-2029 r. p.n.e.), w ostatnim roku swego panowania. SZARRUMA („Byczek boga Teszuba”) – w mit. huryckiej syn boga-burzy Teszuba i bogini Hebat.