Imię ogrodnika, bohatera sumeryjskiego mitu, który wpadł na pomysł zacienienia ogrodu za pomocą drzew. Kiedy trafiła tam – Inana i zasnęła, Sz. podstępnie ją uwiódł. Stało się to powodem zemsty zagniewanej bogini, która sprowadziła na kraj szereg plag. Pierwszą z nich była zamiana wody w krew, następną okropne burze. Pomimo to Sz. za radą ojca ukrywał się nadal. Zakończenie mitu nie jest znane z powodu uszkodzenia tekstu. SZULLAT – babilońskie bóstwo, wg babilońskiego eposu o Gil- gameszu, towarzyszące wraz z Haniszem Adadowi zsyłającemu potop. SZULPAE – sumeryjski bóg świata podziemnego, małżonek Nintu ( Ninhursang), bogini miasta Kisz. W lamentacjach na śmierć Gilgamesza nazwany jest „Panem Stołu”. SAKUNTALA (sanskr. Śakuntala) – w mit. indyjskiej nimfa, której historię opisał poeta Kalidasa. Jej ojcem był wieszcz i mędrzec Wiśwamitra, matką nimfa Menaka. Porzucona w lesie została odnaleziona przez mędrca Kanwę, który zaopiekował się nią troskliwie. Król Duszjanta, ujrzawszy ją w lesie, zakochał się w niej, pojął za żonę i na dowód miłości dał jej pierścień. Nimfa powróciła do pustelni i tam, z powodu wielkich emocji, których doświadczyła, nie oddała należnej czci przybyłemu właśnie mędrcowi Durwasowi. Ten obrażony rzucił klątwę mającą sprawić, by Duszjanta zapomniał o żonie. Zreflektował się jednak i zmodyfikował klątwę tak, by nie zadziałała, kiedy mąż ujrzy pierścień. Stwierdziwszy, że jest w ciąży, S. wyruszyła do stolicy. Kąpiąc się w stawie, zgubiła pierścień i mąż nie rozpoznał jej aż do chwili, gdy ze złowionej ryby wydobyty został pierścień Duszjanty. Ś. urodziła Bharatę, przodka Bharatów, czyli Hindusów, Indie bowiem to Bharata-warsza.