W mit. fińskiej bóg lasu, zwierzyny leśnej i łowów, któremu oddawano pod opiekę także zwierzęta hodowlane. Z jego krainą, Tapiolą, związane były również inne bóstwa i duchy, którym przypisywano podobne funkcje. TARA (sanskr. Tara) – bogini występująca zarówno w hinduizmie, jak i w buddyzmie. W mit. indyjskiej to żona Brihaspatiego, będąca przyczyną wielkiej walki między bogami (dewami) i – asurami, zapoczątkowanej porwaniem jej przez Somę. W buddyzmie tantrycznym T. uznawana jest za wcielenie współczucia wszystkich Buddów, zrodziła się ona, wg legendy, z łez Awaloki- teśwary. TARANIS (irl. tarann – „grom”) – w mit. galijskiej bóg burzy i piorunów, gromowładca, jedno ze starszych bóstw, również uważany za władcę świata podziemnego. Wraz z – Esusem i – Teutatesem tworzył najwyższą triadę boską. Przedstawiany w postaci orła lub jako olbrzymi brodacz, zwany Włochaczem. Jego atrybutem było koło, rzadziej esownica. Ofiary składane T. palono. TARCHON – heros etruski, syn (lub brat) Tyrrenosa, syna Telefosa. Wraz z Tyrrenosem poprowadził Etrusków z ich pierwotnej ojczyzny w Lydii do Italii. Założył jedno z głównych miast Etrurii, Tarquinii (na pn.-zach. od Rzymu), oraz kilka innych (Mantuę, Kor- tonę, Pizę). Miał być też twórcą sakralnego związku 12 lukumonii (miast-państw) etruskich. W Eneidzie jest wodzem wojsk etruskich i sojusznikiem Eneasza. TARGITAOS – Scytowie uważali się za najmłodszy lud (wg Herodota, IV, 5-7). T. był pierwszym człowiekiem w pustynnym wówczas kraju, który później nazwano Scytią. Jego rodzicami (w co Herodot nie wierzy) mieliby być – Zeus i córka boga rzeki Borystenes (Dniepr). T. miał 3 synów – Lipoksaisa, Arpoksaisa i najmłodszego Kolaksaisa, który był protoplastą królewskiego rodu.