W mit. lapońskiej bóg burzy i deszczu, zwany też Horagalles. Jeździł na białej chmurze z tobołkiem na plecach pełnym błyskawic. Jego wizerunki sporządzano z brzozowego drzewa (por. Pajan-addaa). TIKI (polin. „Przodek”) – w mit. wschodniopolinezyjskiej pierwszy człowiek, przodek ludzkości, syn lub mąż Hiny, ulepiony wraz z nią z gliny lub usypany z ziemi przez bogów. Ich dzieci, poślubiwszy bogów, wydały na świat przodków naczelników (ariki). T. dopuści! się kazirodztwa z własną córką (ew. z 2 córkami – ukrywszy swój fallus w skorupie małża), aby mógł narodzić się przedstawiciel pierwszego pokolenia ludzi. Na innych wyspach T. jest rodzicem wszystkich roślin i zwierząt. Terminem t. określa się też figurki i wisiorki przedstawiające człowieka-embriona (hei-tiki), uosabiającego twórcze moce boga Tane. TIN, Tinia – główny bóg Etrusków. Wraz z – Uni i – Menrvą tworzył najważniejszą triadę panteonu etruskiego, stanowiącą wzorzec dla późniejszej triady rzymskiej: – Jowisz, Junona i – Minerwa. Był bogiem nieba oraz władcą błyskawicy. Rozporządzał 3 rodzajami piorunów. Przedstawiano go jako mężczyznę w średnim wieku z brodą lub jako młodzieńca bez zarostu. W mieście Populonia była świątynia, w której znajdował się archaiczny posąg Tina wykonany z winnej łozy. Jego wizerunek znaleziono też w Satricum, a więc na terytorium Wolsków. Utożsamiono go z greckim Zeusem (lub Uranosem) i rzymskim Jowiszem.