W demonologii słowiańskiej zmarli samobójcy lub czarownicy obdarzeni dwiema duszami, którzy po śmierci wstają z grobu w postaci własnej lub zwierzęcej i wędrują po świecie. Niepokoją ludzi, nawiedzają swoje domy i duszą domowników, czerpiąc siły życiowe z krwi wysysanej ludziom. Dla unieszkodliwienia u. należało przebić mu serce osinowym kołkiem, głowę odciąć i ułożyć ją między nogami lub przebić żelaznym gwoździem. Można też odwrócić trupa w trumnie twarzą do ziemi. Ofiary u. także stawały się u. Przyszłego u. można rozpoznać po zębach, które ma od urodzenia, czy sercu po prawej stronie. Po śmierci u. jego ciało nie rozkłada się. Poprzez zachodniosłowiańskie przekształcenie wompir, wąpierz u. przedostał się do demonologii zachodnioeuropejskiej jako wampir. Zwany też strzygoniem. Por. strzygi. URANOS (gr. Ouranos) – w rei. greckiej syn i małżonek Gai. Był uosobieniem nieba i pierwszym władcą świata. Ze swoją żoną miał liczne potomstwo: 6 tytanów i 6 tytanid, 3 cyklopów i 3 hekaton- chejrów (sturękich). Przeciw panowaniu U. zbuntował się najmłodszy tytan, Kronos. Otrzymanym od matki sierpem pozbawił ojca męskości, a następnie władzy.